You are eating your favorite chocolate bar. Minsan ka lang makakain nun and hapit na hapit ka na talaga *sorry for the term*. Biglang may lumapit sayo asking for your favorite chocolate bar. Lagi mo naman siyang pinagbibigyan. Minsan ka lang makakain nito ang paubos na rin. Pwede ka namang bumawi sa susunod di ba? So... ibibigay mo ba or sasabihin mong hindi talaga pwede?
Me?... it depends. If I really really love that chocolate bar you can say bye bye to it because I am NOT going to give it to you. Ok. I admit it. There are times when I am really really possessive. I don't want to share my favorite stuffs or even my favorite PEOPLE with others. I hate it. I know that it's not nice but is there someone who never experienced this kind of attitude? We're human. This is normal. We are not perfect and we are never going to be one. Sasabihin siguro ng iba na hindi maganda yung ganung attitude pero kung iisipin mo, pag may chance ka naman, lagi mong tinutulungan yung iba. You always share. Minsan nga lang, hindi maiiwasan yang mga special cases na katulad niyan.
Minsan dumadating ako sa point na kahit mga paborito kong tao, ayokong nashishare. Pag narealize ko naman yung mali ko, bumabawi ako. Hindi naman pwede na iyo lang ang isang tao di ba? Kaya kahit na naiinis na ko and everything, I'll just shut my big mouth and forget about everything. Mahirap itago yung feelings natin pero what's the point din naman kung alam na nating mali tayo? I sometimes find it hard to open up to others because there's this thing in me na laging takot. Takot din ako sa iniisip ng tao. Lagi na lang kasi akong najujudge ng basta basta and sino bang may gusto nun?
p.s. malas magiging bf ko. lol. kidding. ;)
Labels: blah blahs